Bir Takım Nedenler

 Hüseyin Elarslan»                      


 Bugünlerde darmadağınığım. Her yerde o var. Birlikte yürüdüğümüz sokaklarda, biz birlikteyken kulağımıza çalınan şarkılarda, rastladığım her şiirde bile o var. Önceleri bana tarifsiz bir haz veren şiirlerim artık sadece belirsiz bir acı bırakmakta ve bırakıp gitmekte… İnsan anlam veremiyor birçok şeye. Hayatındaki ‘Neden’ler çoğalıyor mesela. Her an her dakika neden diyorsun. Neden sevdim, neden sevilmedim, neden bırakıldım, neden bırakamıyorum, neden acı çektiğimi bile bile hala ve gün geçtikçe daha fazla seviyorum?
 Bir yandan yaşadıklarımı yaşasın istiyorum. Onu ne kadar çok sevdiğimi anlasın. Mesela unutmak için sarılsın sigaraya ve sarıldığı her sigarada daha fazla yer edinsin içinde özlem duygusu. Mesela sokaklarda ümitsizce ama büyük bir heyecanla gözleri arasın, arasın ve bulamasın. Bulamadıkça daha fazla bağlansın ve asla vazgeçilemeyecek, içinden çıkılmaz bir hal alsın. Mesela geceleri uyuyamasın. Ama bir yandan da kıyamıyorum, dayanamaz naif ve sevgi dolu kalbi bunca acıya. Yara alırsa o kalp, kimseyi bu kadar güzel sevemez mesela. Hem geceleri uyuyamazsa ağlarsa içinde kaybolduğum, aşkla baktığım, gözlerimi alamadığım gözleri incinir.
 İncinmesin gözlerin, solmasın gülüşlerin.
 Yoksa incinir benliğim, solar hayatım.
 Biterim ben güzelim biterim...