Vallecas Davası

 Özge Asena Bozkurt  ve Ali Dönmez

 Herkese selamlar. Bu yazımızda polis kayıtlarına geçen sıra dışı ve kiminiz için uyku vakti hikayesi olarak tanımlanabilecek bir olayı sizlerle paylaşacağım. Lafı uzatmadan olayı anlatmaya geçiyorum. Şimdiden keyifli okumalar dilerim.

 1990 yılının Mart ayında İspanya’da Estefania Guiterez Lazaro isimli dini bir okulda okuyan ve paranormal olaylara ilgisi olan genç bir kız birkaç ay önce erkek arkadaşını bir motosiklet kazasında kaybetmişti. Erkek arkadaşını fazlasıyla özlemişti ve haliyle onunla iletişim kurmak istiyordu. Bunun içinse genellikle üçüncü sınıf korku filmlerinde bir fincan kullanılarak yapılan “ruh çağırma” metodunu denemeye karar verdi. Ruh çağırma işlemi normal şartlarda herkesin kolay ulaşabileceği hatta yurt dışında oyuncakçılarda satılan “Ouija Tahtası” diye adlandırılan bir eşya ile yapılır. Ouija tahtası ile ilgili detaylı bir yazıyı ilerleyen sayılarımızda sizlerde paylaşacağım, o yüzden şimdilik bunun hayatta olmayan kişilerle iletişim kurmak amacıyla kullanıldığını veya bunun denendiğini bilmeniz yeter. Her neyse hikayemize geri dönebiliriz. Estefania okulunun bodrum katında Ouija tahtası kullanarak birkaç arkadaşı ile beraber bu işleme başlarlar. Arkadaşlarının söylediğine göre bu işlem sırasında etraftan seslerin geldiğini söylerler. Tam bu esnalarda içeriden okulda görevli olan bir rahibe içeri girer. Dini kişilikler bu tarz işlemleri görünce tabiri caizse kıçını sallayan matador görmüş boğaya dönerler. Rahibe sinirlenir ve Ouija tahtasını ortadan ikiye böler. Tabii bunun üzerine de bir bilgi daha eklemek istiyorum. İnanışa göre ruh çağırma işlemi sırasında Ouija tahtası kırılırsa daha önce o tahtanın üzerinden çağrılmaya çalışan ve o an çalışan ölmüş kişilikler tahtanın sahibine veya ortamdan birisine musallat olurlar. Yani tahtanın kırılma noktası olaylarımızın başlangıcı. Arkadaşlarının söylemlerine göre tahta kırıldıktan sonra çıkan beyaz bir duman Estefania’nın burun deliklerinden içeri girer. Evet, hepinizin aklına korku filmlerinde klasik sahneler canlanmaya başlamıştır. Bu yaşanan olaydan sonra Estefania’nın hayatı değişmiştir. Sadece Estefania’nın değil tabii onunla beraber ailesi de akıl almaz olayların olduğu bir sürece girmişlerdir. Estefania’nın değişen ruh hali ilk başlarda “Ergendir ne yapsa yeridir.” kafasıyla önemsenmemiştir. Geceleri bir grup garip varlığın odasına girip onu aralarına katılmak için ikna etmeye çalıştığını söyler. Uykusuz bir hayat ve halüsinasyonun sık yer kapladığı anılar biriktirmeye başlamıştır. Günün belli saatlerinde nöbetler geçirmeye başlamıştır. Bu olanlardan sonra bu sefer “Bizim kız acaba delirdi mi?” kafasıyla doktor ziyaretleri başlar. Aile ülkenin birçok psikiyatristinin kapısını çalar fakat bir sonuç alamazlar. 1991 yılının yazında artık Estefania için olay son noktaya gelmiştir. Ağzından köpükler saçarak bilinçsiz bir şekilde ailesine saldırmıştır. Ertesi gün ise yine benzer bir nöbet geçirmiştir. Hastaneye kaldırılmıştır fakat maalesef kurtarılamamıştır. Otopsi sonucu hiçbir bulguya ulaşılamamıştır. Hastane kayıtlarına “ani ve şüpheli ölüm” olarak geçmiştir. Kızın ölümünden sonra olaylar durulmadı. Evlat acısı çeken bir aileyi daha zor günler bekliyordu. Annesinin ifadesine göre Estefania’nın odasından geceleri yaşlı adam çığlıkları geliyordu. Bu ses Estefania’nın büyükbabasına çok benziyordu. Aynı zamanda bu sıralarda evin dolapları kendi kendine açılıyor, eşyalar kendi kendine hareket ediyordu. Annesi geceleri bir varlığın ona temas ettiğini idda ediyordu. 1 Kasım 1993 tarihinde Estefania’nın duvarda asılı olan fotoğrafı kendi kendine alev almaya başlayıp yanmıştır. İşin ilginç başka bir kısmı ise çerçevede bir zarar meydana gelmemiştir. Aile bu olanlardan sonra belki de içlerinde çözüleceğine dair umut olmamasına rağmen polisi aramışlardır. Eve gelen bir dedektif ve ekibini evin önünde yağmur altında ağlayan bir aile ve evin içinde ise kendi kendine açılan dolaplar karşılamıştır. Yani bu varlıklar her neyse kimseden çekinmeden uğraşlarına devam ediyorlar. Yaşanan bu olaylar esnasında da duvarda hareketlenen bir Hac polislerin gözünden kaçmıyor. Polisler ellerinden bir şey gelmeyeceğini belirterek dosyalarına “paranormal vaka” notunu düşüyorlar. Böylece İspanya’da polis kayıtlarına ilk defa bir paranormal vaka eklenmiş oluyor. Polislerden sonra kısa bir süre evi paranormal araştırmacılar ve medyumlarda ziyaret ediyor. Yani artık hurafelere başvurma kısmına geldik. Hurafe diyoruz fakat şunu da eklemem gerekir ki paranormal araştırmacılar insan kulağının norma şartlarda duyamayacağı farklı frekanstaki sesleri duymaya yarayan bir cihaz ile şu cümleyi net bir şekilde duyduklarını söylüyorlar, “Biz daha başlamadık.” Ayrıca yaptıkları araştırmalarla Estefania’nın da hala o evde olduğunu ve ailesini korumaya çalıştığı ortaya çıkıyor. Aile evi satıp başka bir yere taşınırlar ve olaylar burada son bulur. Evi satın alan kişiler ve Estefania’nın ailesi bu tarz olayları yaşamayıp sıradan bir hayata devam ettiklerini dile getirirler. Yani her şey bitmiştir ve geride sadece bir ailenin yaşadığı travmalar ve “Vallecas Dosyası” olarak geçen bir dosya kalmıştır.

  Olay hakkında şunları belirtmek istiyorum ki yazıya aktarırken kendi yorumumu kesinlikle katmayıp ailenin verdiği ifadelere göre anlattım. Bu olay “Veronica” isimli bir filmde konu alınmıştır. O filmi izleyerek de anlattığım olayı daha ince hatlarıyla görebilirsiniz.